Het praten van het kind ontwikkelt zich stap voor stap. Elk kind doet dat op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Spreken gebeurt niet vanzelf. Het kind leert te spreken doordat ze de klanken in woorden horen van hun ouder(s) of verzorger(s). Ze gaan in het begin geluiden en later klanken imiteren. Maar wat als uw kind moeite heeft met het uitspreken van klanken of de ontwikkeling ervan vertraagd verloopt? Uw kind niet of nauwelijks spreekt of wel spreekt maar hierbij ( zeer ) beperkt verstaanbaar is?
De logopedist helpt uw kind om weer verstaanbaar te spreken. Wanneer is het nu zinvol om contact op te nemen met de logopedist?
Leeftijd 0 - 4 jaar
- Het kind raakt gefrustreerd omdat het niet goed verstaan wordt.
- 3 jaar: het kind spreekt niet 75% verstaanbaar voor derden.
- 3 – 4 jaar: het kind spreekt niet alle klanken binnen een woord correct uit.
- 4 jaar: het kind spreekt niet 90% verstaanbaar voor derden.
- 4 jaar: het kind spreekt niet alle medeklinkerverbindingen correct uit (bijv. tep i.p.v. step).
- Het kind spreekt niet vloeiend, laat spanningen zien en/of vermijdt woorden, personen en situaties.
4 jaar en ouder
- De verstaanbaarheid is beperkt omdat het kind een hoog spreektempo heeft / binnensmonds spreekt / kaken op elkaar.
- Het kind kan bepaalde klanken of klankcombinaties niet uitspreken, terwijl leeftijdsgenootjes dat al wel kunnen: vervangt bepaalde klanken door andere klanken/ laat klanken weg in een woord.
- Het kind klinkt altijd verkouden (m wordt b, n wordt d, ng wordt g).
- Er ontsnapt te veel lucht door de neus.
- Het kind slist.
Stotteren
- Het kind herhaalt woorden, lettergrepen of klanken (bv. ma ma mag).
- Het kind verlengt woorden, lettergrepen of klanken (vvvvvvis).
- Het kind blijft hangen op woorden, lettergrepen of klanken (p. aard).
- Het kind is zich bewust van de haperingen.
- Het haperen wordt erger bij spanning.
- Het kind probeert uit een hapering te komen (bijv. door het maken van bijbewegingen, duwen).
- Het kind omschrijft woorden, gebruikt veel ‘eh’ of stopwoordjes om een hapering te voorkomen.
- Het kind maakt allerlei bijbewegingen tijdens een hapering: het knijpt bijv. met zijn ogen, duwt met zijn hoofd, heeft trillende lippen, schokt met zijn bovenlichaam etc.
Binnen Logopedie & Dyslexie de Been wordt er uitgebreid onderzoek gedaan naar het spraakprobleem van uw kind. Kinderen kunnen al voor hun tweede jaar bij ons terecht. Soms is het nodig om verder onderzoek te laten doen door een KNO-arts of kinderarts.
De logopedische behandeling is indirect en/of direct. Bij een indirecte therapie legt de logopedist de ouders uit hoe ze het kind tot spreken kunnen stimuleren. Bij de directe logopedische behandeling staat de wisselwerking tussen kind en logopedist centraal. De logopedist traint naast de spraak tevens het luistergedrag. Het aanleren van een spraakklank wordt gedaan op een speelse manier zoveel mogelijk aansluitend op de interesse van uw kind.
Bij kinderen die nog niet of nauwelijks spreken krijgen de voorwaarden om tot spreken te komen aandacht: het gebruiken van taal voor een bepaald doel, het imiteren van een ander, het oogcontact, het nemen van beurten. De ouders of verzorgers worden zoveel mogelijk bij de behandeling betrokken. In de therapie wordt rekening gehouden met de totale ontwikkeling van het kind, de eventuele bijkomende problemen en de mogelijkheden in het gezin van het kind.
